به گزارش خبرگزاری حوزه، وحید خضاب در این اثر بر این نکته تأکید داشته که انقلاب اسلامی ایران که اوج تلاقی عرفان و حماسه بوده محدود به مرزهای یاران نمانده و مبارزه و مقاومت در برابر طاغوت را به خارج از محدوده جغرافیایی ایران اسلامی کشانده است.
در این میان نقش روحانیون و علما در تقویت مبارزات خارج از کشور به خصوص جریان های منتسب به جبهه مقاومت اسلامی بسیار پررنگ بوده و بی شک مرحوم حضرت آیت الله بهجت یکی از بزرگ‌ترین ایشان بوده است.
در بخشی از این کتاب که سال ۱۳۹۸ به همت انتشارات شهید کاظمی به زیور طبع آراسته شده، می خوانیم؛
بنده شخصاً بسیاری از چیزهایی که در مورد حضرت شیخ بهجت نوشته و جمع آوری شده بود را خواندم، ولی معتقدم آیت الله بهجت در واقع پدری معنوی بودند و ما نیز ایشان را پدری معنوی می‌دانستیم. این موضوع پس از رحلت امام‌خمینی تقویت شد. هنگامی که دیدیم رهبر و ولی امر ما یعنی حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (دام ظله الشریف) وقتی برای زیارت به قم مشرف می‌شوند بسیار اصرار دارند با حضرت شیخ (قدس سره) دیدار کنند، توشه بگیرند، سؤال کنند، استفاده ببرند و از راه نمایی‌های او بهره ببرند، دیگر تکلیف ما به‌عنوان سربازان و پیروان آن رهبر مشخص بود. در نتیجه شاید پس از رحلت حضرت امام‌خمینی (قدس سره الشریف) این ابوت روحی و معنوی و ارتباط روحی قوی‌تر شد.
.... در دیدارهای اولی که به خدمت حضرت آیت الله مشرف می‌شدیم برادرانمان از ایشان می‌پرسیدند: «به نظر شما ظهور نزدیک است؟ فرج مولانا صاحب الزمان نزدیک است؟» مثل همه مؤمنین و شیعیان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) این آرزوی ما و غایت الآمال است. حضرت آیت الله همیشه امیدواری می‌داد ولی وقت تعیین نمی‌کرد. این سیره، همان سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام است. می‌گفت: «ان شاء الله فرج نزدیک باشد، رسیدن به آرزو نزدیک باشد، باید منتظر باشیم، باید کار کنیم.» ولی ما هیچ‌وقت، حتی یک‌بار، از ایشان نشنیدیم که وقتی را مشخص کنند.
حتی تعیین وقت به‌صورت اجمالی و سربسته هم نداشتند. اینکه مثلاً بگویند در کوتاه‌مدت، در همین نزدیکی‌ها. نه، ابداً حتی این را هم نداشتند. یک روز یک نفر آمد پیش من و ادعا کرد مطلبی را در این باره با گوش خودش از حضرت آیت الله شنیده‌است. من به حرف‌های این شخص اعتماد داشتم..."
انتهای پیام
